Struktura gospodarcza regionu w znacznej mierze zależy od występujących uwarunkowań geograficznych (rzeźba terenu), komunikacyjnych i odległości od aglomeracji miejskich. Region, na którego obszarze jest położone nadleśnictwo, jest regionem predysponowanym do rozwoju intensywnego rolnictwa. Wysokie bonitacje gleby, korzystne ukształtowanie terenu i odpowiednie warunki klimatyczne temu sprzyjają. Stąd większa część regionu zajęta jest (lub była) na uprawy rolne. Natomiast dobrze rozwinięta infrastruktura techniczna, szczególnie obszarów otaczających miasto Wrocław, a także i terenów innych aglomeracji – Oleśnicy i Trzebnicy, wpłynęła na rozwój przemysłowy obszaru i lokalizację w jego zasięgu licznych zakładów przemysłowych. Ważne znaczenie posiada przy tym lokalizacja w regionie ważnych arterii komunikacyjnych. Struktura przemysłowa jest bardzo zróżnicowana – od małych zakładów rzemieślniczych zlokalizowanych w mniejszych ośrodkach miejskich, poprzez większe zakłady przemysłowe, przetwórcze i usługowe oraz wydobywcze, aż do dużych przedsiębiorstw produkcyjnych położonych w zasięgu miasta Wrocław. W gospodarczej strukturze regionu nie małe znaczenie odgrywa także zagospodarowanie rekreacyjno – turystyczne.

Ponad połowa zasięgu terytorialnego Nadleśnictwa Oleśnica Śląska obejmuje monotonną Równinę Oleśnicką – żyzne zagłębie rolnicze o znakomitej lesistości. Główny trzon lasów Nadleśnictwa zlokalizowany jest na Wale Trzebnickim i fragmencie Doliny Baryczy, w krajobrazie na ogół falistym, o wysokiej, blisko 60% lesistości i znacznej różnorodności przyrodniczej. Pomimo intensywnego zagospodarowania regionu lasy Nadleśnictwa wykazują się wyróżniająco dobrym stanem zdrowotnym, mieszczą się w I-niskim stopniu uszkodzeń przemysłowych.

Nadleśnictwo Oleśnica Śląska leży w V – Śląskiej oraz w niewielkiej części III – Wielkopolsko – Pomorskiej Krainy Przyrodniczo – Leśnej, w zasięgu wszystkich krajowych lasotwórczych gatunków drzew, na północnym skraju zasięgu świerka i jodły. Obecny stan lasów Nadleśnictwa to efekt XIX i XX-wiecznej gospodarki leśnej, zdominowanej przez ekonomię, która doprowadziła do powstania sztucznych monokultur iglastych na siedliskach borów i lasów mieszanych. W latach 90-tych  ubiegłego stulecia , w gospodarce leśnej wprowadzono proekologiczny model wielofunkcyjny, którego priorytetami jest wszechstronna ochrona i wzbogacenie środowiska naturalnego połączona z racjonalną gospodarką drewnem i udostępnieniem lasów społeczeństwu.