Asset Publisher Asset Publisher

Urządzanie lasu

Gospodarka leśna w Lasach Państwowych prowadzona jest na podstawie planów urządzenia lasu, sporządzanych dla nadleśnictw na 10 lat. Wykonują je dla Lasów Państwowych specjalistyczne jednostki, m.in. Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej (BULiGL). Plany urządzenia lasu, po konsultacjach z udziałem społeczeństwa, są zatwierdzane decyzją Ministra Środowiska.

Przygotowanie planu poprzedza zawsze dokładna inwentaryzacja i ocena stanu lasu. Leśnicy określają takie cechy lasu, jak struktura, budowa, wiek, skład gatunkowy, stan zdrowotny, warunki glebowo-siedliskowe itp. W działaniach przewidzianych do realizacji uwzględnia się cele gospodarki leśnej i funkcje, jakie pełnią lasy w urządzanym nadleśnictwie.

Współczesne plany gospodarowania na terenach leśnych wykonuje się, wykorzystując najnowsze osiągnięcia techniki.  Podstawowym narzędziem pracy jest tu leśna mapa numeryczna (LMN), będąca częścią systemu informacji przestrzennej (GIS). Mapa ta w sposób graficzny przetwarza i przedstawia dane zebrane podczas prac terenowych. Od lat w urządzaniu lasu stosuje się również coraz doskonalsze metody wykorzystywania zdjęć lotniczych i satelitarnych, które uzupełniają wyniki prac terenowych.

fot. M. Zieliński

Czasami plan urządzenia lasu może być opracowywany na okres krótszy niż 10 lat. Dzieje się tak w uzasadnionych przypadkach, na przykład gdy wystąpią duże szkody lub klęski żywiołowe.

Obowiązujący dla naszego nadleśnictwa plan urządzania lasu można znaleźć w Biuletynie Informacji Publicznej

Plan urządzenia lasu powinien zawierać m.in.:

  • opis lasów i gruntów przeznaczonych do zalesienia,
  • analizę gospodarki leśnej w minionym okresie,
  • program ochrony przyrody,
  • określenie zadań związanych z pozyskaniem drewna, zalesieniami i odnowieniami, pielęgnacją i ochroną lasu, gospodarką łowiecką i tworzeniem infrastruktury leśnej (budynki, drogi).

Instrukcja urządzania lasu


Asset Publisher Asset Publisher

Back

Lasy nadleśnictwa

Lasy nadleśnictwa

Pod zarządem Nadleśnictwa Oleśnica Śląska znajduje się ponad 26 tys. ha lasów. Tutejsi leśnicy opiekują się także 1,3 tys. ha lasów prywatnych.

Struktura gospodarcza regionu w znacznej mierze zależy od występujących uwarunkowań geograficznych (rzeźba terenu), komunikacyjnych i odległości od aglomeracji miejskich. Region, na którego obszarze jest położone nadleśnictwo, jest regionem predysponowanym do rozwoju intensywnego rolnictwa. Wysokie bonitacje gleby, korzystne ukształtowanie terenu i odpowiednie warunki klimatyczne temu sprzyjają. Stąd większa część regionu zajęta jest (lub była) na uprawy rolne. Natomiast dobrze rozwinięta infrastruktura techniczna, szczególnie obszarów otaczających miasto Wrocław, a także i terenów innych aglomeracji – Oleśnicy i Trzebnicy, wpłynęła na rozwój przemysłowy obszaru i lokalizację w jego zasięgu licznych zakładów przemysłowych. Ważne znaczenie posiada przy tym lokalizacja w regionie ważnych arterii komunikacyjnych. Struktura przemysłowa jest bardzo zróżnicowana – od małych zakładów rzemieślniczych zlokalizowanych w mniejszych ośrodkach miejskich, poprzez większe zakłady przemysłowe, przetwórcze i usługowe oraz wydobywcze, aż do dużych przedsiębiorstw produkcyjnych położonych w zasięgu miasta Wrocław. W gospodarczej strukturze regionu nie małe znaczenie odgrywa także zagospodarowanie rekreacyjno – turystyczne.

fot. M. Zieliński

Ponad połowa zasięgu terytorialnego Nadleśnictwa Oleśnica Śląska obejmuje monotonną Równinę Oleśnicką – żyzne zagłębie rolnicze o znakomitej lesistości. Główny trzon lasów Nadleśnictwa zlokalizowany jest na Wale Trzebnickim i fragmencie Doliny Baryczy, w krajobrazie na ogół falistym, o wysokiej, blisko 60% lesistości i znacznej różnorodności przyrodniczej. Pomimo intensywnego zagospodarowania regionu lasy Nadleśnictwa wykazują się wyróżniająco dobrym stanem zdrowotnym, mieszczą się w I-niskim stopniu uszkodzeń przemysłowych.

Nadleśnictwo Oleśnica Śląska leży w V – Śląskiej oraz w niewielkiej części III – Wielkopolsko – Pomorskiej Krainy Przyrodniczo – Leśnej, w zasięgu wszystkich krajowych lasotwórczych gatunków drzew, na północnym skraju zasięgu świerka i jodły. Obecny stan lasów Nadleśnictwa to efekt XIX i XX-wiecznej gospodarki leśnej, zdominowanej przez ekonomię, która doprowadziła do powstania sztucznych monokultur iglastych na siedliskach borów i lasów mieszanych. W latach 90-tych  ubiegłego stulecia , w gospodarce leśnej wprowadzono proekologiczny model wielofunkcyjny, którego priorytetami jest wszechstronna ochrona i wzbogacenie środowiska naturalnego połączona z racjonalną gospodarką drewnem i udostępnieniem lasów społeczeństwu.

fot. M. Zieliński