Wydawca treści Wydawca treści

Bezpieczeństwo

Co warto zabrać na spacer do lasu, jak odnaleźć się w lesie, dlaczego natknąłem się na zakaz wstępu do lasu - odpowiedzi na te i inne pytania.

Co warto zabrać na spacer do lasu?

Zanim wybierzemy się na spacer do lasu warto wcześniej przejrzeć mapę terenu, który mamy zamiar poznać bliżej. Można też sięgnąć do folderu, który jest dostępny w najbliższym nadleśnictwie lub zajrzeć na stronę internetową nadleśnictwa. W ten sposób bliżej poznamy potencjalne niebezpieczeństwa. Dowiemy się jakie zwierzęta mają tam ostoje, gdzie są bagna i źródliska, a także ocenimy wielkość kompleksu leśnego. Na terenach leśnych często też znajdują się bazy wojskowe, strzelnice i poligony.

Warto zaplanować wcześniej trasę wycieczki i zapamiętać nazwy miejscowości początkowych i końcowych. Dziś coraz popularniejsze są nawigacje GPS dla pieszych turystów. Jeśli nie lubimy nowinek technicznych, zabierzmy ze sobą mapę. Mapy często są też dostępne w postaci tablic przed leśniczówkami czy na leśnych parkingach. Jeśli nie mamy ze sobą papierowej wersji mapy okolicy, to warto sfotografować taką tablicę w trakcie wycieczki. Ułatwi to nam orientację i zabezpieczy przed zbędnym kluczeniem po leśnych drogach lub nawet zabłądzeniem. Na dłuższą wyprawę może też przydać się kompas.

Na leśne wędrówki przyda się z pewnością telefon komórkowy (najlepiej z wyciszonymi dźwiękami). Warto zadbać, aby w telefonie mieć zapisany numer miejscowego leśniczego lub nawet kilku leśników. Znajdziemy je w folderze nadleśnictwa, czasem na tablicy informacyjnej lub na stronie internetowej nadleśnictwa.

Nie można zapomnieć o odpowiednim ubiorze. Wchodząc do lasu najlepiej ubrać solidne, wysokie buty. Gdy trafimy na okres wylęgu meszek i komarów lepiej założyć strój, który pozwoli jak najbardziej zakryć ciało. Z pewnością przyda się też preparat chroniący nas przed ukąszeniami owadów.

Zgubiłem się w lesie, nie mam telefonu. Jak próbować odnaleźć drogę?

Przede wszystkim nie wpadaj w panikę. Usiądź chwilę, zbierz myśli i przypomnij sobie opis terenu w którym jesteś. Warto wytężyć słuch, bo czasem słychać z daleka szum głównej drogi, pociąg lub odgłosy miasta. Dokładnie zapamiętaj miejsce gdzie aktualnie jesteś i spróbuj ustalić kierunki świata. Pomogą w tym wiadomości z geografii i astronomii. Popatrz na stare drzewa, które są zwykle omszone od północnej strony. Spójrz na położenie słońca i zegarek, wiadomo już będzie gdzie jest południe lub zachód, bo najczęściej gubimy się w godzinach popołudniowych.

Przed wyjściem do lasu dobrze jest zaopatrzyć się w mapę leśną, którą wcale nie tak trudno zdobyć. Kolorami są tam oznaczone gatunki drzew, można odczytać wiek drzewostanu, a przede wszystkim numer oddziału leśnego. Łatwo ustalić  w terenie w jakim oddziale jesteśmy, bo w południowo-zachodnim narożniku każdego oddziału znajdziemy słupek oddziałowy, gdzie na białym tle czarną farbą wypisane są numery okolicznych oddziałów. Gdy nie masz mapy ani kompasu, słupek pozwoli z łatwością ustalić kierunek północny. Gdy na słupku są numery czterech oddziałów to narożnik pomiędzy dwoma najniższymi numerami wskazuje północ. Znajdziesz wtedy drogę do domu bez problemu.

Natrafiłem na zakaz wstępu do lasu. Dlaczego?

Nie każdy fragment lasu jest dostępny dla turystów. Z zapisów ustawy o lasach wynika, że stale nie wolno wchodzić na obszary zagrożone erozją, (najczęściej są to niebezpieczne dla ludzi osuwiska), na wszystkie uprawy leśne do 4 metrów wysokości, do ostoi zwierząt, na leśne powierzchnie doświadczalne i do drzewostanów nasiennych. Takie zakazane miejsca są oznaczone tablicami ostrzegawczymi.

Podobnie oznakowane są, ale tylko czasowo, miejsca, gdzie aktualnie trwają prace leśne. Nie należy zbliżać się tam do pracujących maszyn leśnych, samochodów z drewnem w trakcie załadunku oraz do pracujących drwali i zrywkarzy. Prace leśne są szczególnie niebezpieczne dla ludzi i zawsze należy zachować od nich odległość minimum dwóch wysokości otaczających nas drzew.

Zakaz wstępu może pojawić się także okresowo, wprowadzony przez nadleśniczego w związku z ogromnym zagrożeniem pożarowym, klęskami żywiołowymi (np. wiatrołomy czy okiść)  oraz wykonywanymi zabiegami chemicznymi. Takie zakazy są ustanowione w trosce o życie i zdrowie ludzi odwiedzających las i należy ich bezwzględnie przestrzegać.

Czy coś mi grozi za nieprzestrzeganie zakazu wstępu do lasu?

Nieprzestrzeganie zakazu wstępu do lasu jest wykroczeniem, które - oprócz świadomego narażenia własnego życia i zdrowia - może być także ukarane mandatem wysokości od 20 do 500 zł.

Zakazy ustanowione ustawowo zabezpieczają trwałość lasu i jego mieszkańców, ale te czasowe służą bezpieczeństwu ludzi odwiedzających las. Prace leśne, zabiegi chemiczne czy usuwanie skutków klęsk żywiołowych to czynności bardzo niebezpieczne i złamanie zakazu wstępu na takie obszary może nieść za sobą poważne zagrożenia życia i zdrowia.

Czy spacerując po lesie mogę trafić pod lufy polujących myśliwych? Czy miejsca polowań są oznakowane?

W trakcie leśnych spacerów możemy napotkać polujących myśliwych. Jeśli jest to polowanie zbiorowe to warto wykazać się zrozumieniem oraz taktem i wybrać inną trasę spaceru, zachowując bezpieczny dystans.  Można zaczekać na zakończenie pędzenia i wtedy kontynuować spacer. Las służy rekreacji i wypoczynku, spełnia wiele rozmaitych funkcji społecznych, ale jest także jednocześnie obwodem łowieckim, gdzie mogą trwać polowania. Nie można żądać od myśliwych zaprzestania polowania, ale także myśliwi muszą tolerować i przewidzieć obecność ludzi w lesie.

Nie ma przepisów regulujących kwestie oznakowania miejsca polowań i wprowadzania zakazów wstępu do lasu w trakcie polowania. Regulamin polowań rygorystycznie określa zasady oddawania strzałów, polowania i w pełni zabezpiecza bezpieczeństwo ludzi. Myśliwi są dobrze wyszkoleni, świetnie znają teren i to zwykle oni dostosowują się do ruchu turystycznego w lesie.

Gdzie mogę znaleźć leśnika?

Leśnika terenowego najłatwiej znaleźć w kancelarii (biurze) leśnictwa. Każdy leśniczy na tablicy informacyjnej przed leśniczówką oraz na drzwiach kancelarii podaje informację kiedy przyjmuje interesantów. Zwykle są to godziny przedpołudniowe. Najlepiej umówić się wcześniej telefonicznie na spotkanie. Warto pamiętać, że leśniczy, pomimo tego, że pełni służbę dbając o las i chroniąc go przed zagrożeniami, ma wiele spraw zawodowych oraz prywatnych. Nie pracuje całą dobę ale w wyznaczonych przez nadleśniczego godzinach. Trzeba dostosować się do jego rozkładu czasu, bo leśniczy ma wiele zadań terenowych i opiekuje się rozległym obszarem leśnictwa.

Z innymi leśnikami-pracownikami nadleśnictwa łatwo skontaktować się w godzinach pracy biura (najczęściej w godz. 7-15). Tam uzyskamy pełne informacje i dane kontaktowe pracowników terenowych.

Informacje można także uzyskać w Biuletynie Informacji Publicznej, który znajduje się na stronie internetowej każdego nadleśnictwa.

Czym się różni strażnik leśny od leśnika?

Strażnik leśny także jest leśnikiem-pracownikiem nadleśnictwa, ale ma szczególne zadania do wykonania. Straż Leśna to specjalna komórka, powoływana w każdym nadleśnictwie do zwalczania szkodnictwa leśnego. Lasy są naszym największym bogactwem narodowym, ale zagraża im ogromna liczba zjawisk szkodliwych. Sprawcą większości z nich jest człowiek. Strażnicy leśni chronią las i mienie nadleśnictwa przed kradzieżami i zniszczeniami. Prowadzą działalność prewencyjną i ścigają sprawców kradzieży drewna, kłusownictwa oraz licznych przypadków bezprawnego korzystania z lasu.

W każdym nadleśnictwie jest tylko 2-3 etatowych strażników leśnych, stąd uprawnienia strażnika mają także inni pracownicy Służby Leśnej. Zapobieganie szkodom oraz zwalczanie przypadków szkodnictwa to także jedno z głównych zadań leśniczego i podleśniczego każdego leśnictwa w kraju.  


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Obszary Natura 2000

Obszary Natura 2000

Celem działania europejskiej sieci obszarów chronionych Natura 2000 jest powstrzymanie wymierania zagrożonych roślin i zwierząt oraz ochrona różnorodności biologicznej na terenie Europy. Do wdrożenia sieci zobowiązane są wszystkie kraje Wspólnoty.

Sieć Natura 2000 tworzą dwa typy obszarów:

  • obszary specjalnej ochrony ptaków (OSO), wyznaczone do ochrony populacji dziko występujących ptaków,
  • specjalne obszary ochrony siedlisk (SOO), chroniące siedliska przyrodnicze i gatunki roślin i  zwierząt.

Podstawą wyznaczania obszarów Natury 2000 są kryteria naukowe.

Na terenie kraju obecnie są wyznaczone 144 obszary specjalnej ochrony ptaków (OSO) i 823 obszary ochrony siedlisk (SOO), w tym 364 obszary mające znaczenie dla Wspólnoty. Pokrywają one prawie 20 proc. powierzchni kraju.

Większość obszarów naturowych powstała na terenach leśnych. Stanowią one 40 proc. gruntów w zarządzie PGL LP, zajmują ponad 2,8 mln ha.

Na terenie naszego nadleśnictwa wyznaczonych jest dziewięć obszarów Natura 2000: 8 obszarów mających znaczenie dla Wspólnoty (OZW) – projektowanych specjalnych obszarów ochrony i 1 obszar specjalnej ochrony ptaków (OSO). Dwa z obszarów Natura 2000 – OZW Grądy w Dolinie Odry PLH020017 oraz OZW Bierutów PLH020065 znajdują się poza gruntami w zarządzie nadleśnictwa Oleśnica Śląska.

OZW GRĄDY W DOLINIE ODRY PLH020017

OZW Grądy w Dolinie Odry PLH020017
Typ ostoi: K (obszar mający znaczenie dla Wspólnoty częściowo przecinający się z obszarem specjalnej ochrony ptaków)
Powierzchnia wg SDF obszaru: 8348,9 ha
Suma powierzchni wydzieleń: obszar znajduje się poza gruntami w zarządzie nadleśnictwa

grądy w Dolinie Odry fot. J. Malicki

Obszar obejmuje fragmenty doliny Odry o dużej mozaice siedlisk od suchych muraw i fragmentów borów po roślinność wodną i szuwarową starorzeczy i oczek wodnych. Duża część łęgów jest przekształcona w wyniku odcięcia od zalewów po obwałowaniu koryta rzeki, jednak w czasie dużych powodziach są one zalewane.

W obszarze znajduje się jeden z większych kompleksów leśnych (grądów i łęgów) w dolinie Odry, wraz z terenami łąkowymi, charakteryzujący się też dużą różnorodnością siedlisk podmokłych. Łącznie zidentyfikowano tu 11 rodzajów siedlisk z Załącznika I Dyrektywy Rady 92/43/EWG i 16 gatunków z Załącznika II tej dyrektywy. Szczególnie bogata jest roślinność wodna i mokradłowa. Na tym terenie znajduje się m.in. jedno z najlepiej zachowanych stanowisk kotewki orzecha wodnego Trapa natans w dolinie Odry. Cenna jest też flora łąkowa.).

Do najpoważniejszych zagrożeń dla tego terenu należą: naturalna sukcesja w wyniku zaprzestania użytkowania fitocenoz łąkowych i pastwiskowych, zaorywanie łąk, zręby zupełne i osuszanie podmokłych fragmentów lasów, eksploatacja piasku i żwiru, zanieczyszczenia wód powierzchniowych ściekami komunalnymi, dzikie wysypiska śmieci, niekontrolowana turystyka i wędkarstwo, inwestycje związane ze zmianą koryta Oławy, zamiana gruntów rolnych na działki budowlane. Dolina podlega również działaniom z zakresu ochrony przeciwpowodziowej, które dotyczą różnych fragmentów doliny rzecznej. Przy ich wykonywaniu powinna zostać zachowana dbałość o utrzymanie dobrego stanu ekologicznego doliny i nie pogorszenie stanu zachowania siedlisk przyrodniczych i gatunków, których ochrona jest celem utworzenia obszaru Natura 2000.

OZW OSTOJA NAD BARYCZĄ PLH020041

OZW Ostoja nad Baryczą PLH020041
Typ ostoi: K (obszar mający znaczenie dla Wspólnoty częściowo przecinający się z obszarem specjalnej ochrony ptaków)
Powierzchnia wg SDF obszaru: 82026,4 ha
Suma powierzchni wydzieleń: 1079,94 ha

Obszar obejmuje rozległe bagniste obniżenie doliny Baryczy, która jest typową rzeką nizinną z wieloma dopływami, fragmentami terenów zalewowych i dobrze zachowanymi starorzeczami. W południowo zachodniej części obszaru znajdują się zalesione morenowe Wzgórza Twardogórskie. Obszar jest zróżnicowany, obejmuje kompleksy łąk zalewowych, stawów rybnych, pól uprawnych i rozległych terenów leśnych. O specyfice terenu decyduje bogata sieć hydrograficzna z licznymi kanałami, naturalnymi i sztucznymi ciekami wodnymi, stawami i mokradłami. Obszar znajduje się w granicach Parku Krajobrazowego Dolina Baryczy i pokrywa się częściowo (66,4%) z Obszarem Specjalnej Ochrony Ptaków Dolina Baryczy PLB02000.

Lasy ostoi tworzą dwa większe kompleksy: Lasy Milickie na zachodzie i Lasy Ostrzeszowskie na wschodzie. W pobliżu cieków wodnych zachowały się dobrze wykształcone cenne zbiorowiska leśne: największy kompleks łęgów jesionowo-olszowych w południowo-zachodniej Polsce, łęgi dębowo-wiązowo-jesionowe oraz starodrzewia grądowe i buczynowe. Zagrożeniem dla przedmiotów ochrony mogą być m.in.: regulacje i renowacje cieków wodnych, zalesianie i sukcesja roślinności na terenach otwartych, zwiększenie aktualnego pozyskania drewna w starodrzewach, likwidacja śródpolnych zadrzewień.

OZW STAWY W BOROWEJ PLH020045

OZW Stawy w Borowej PLH020045
Typ ostoi: B (wydzielony obszar mający znaczenie dla Wspólnoty, bez żadnych połączeń z innymi obszarami Natura 2000)
Powierzchnia wg SDF obszaru: 188,7 ha
Suma powierzchni wydzieleń: 113,63 ha

Obszar położony jest na Równinie Oleśnickiej. Obejmuje cztery stawy rybne o powierzchni 15 ha stanowiące utrwalony element krajobrazu Równiny. Powstałe w XII-XIII wieku stawy są użytkowane w tradycyjny sposób do dnia dzisiejszego. Tradycyjne użytkowanie polega m.in. na okresowym spuszczaniu wody i odsłanianiu mulistego dna. W zasięgu ostoi znajduje się największe znane stanowisko koleantusa delikatnego Coleanthus subtilis w Polsce. Populacja liczy ponad 10000 osobników i charakteryzuje się bardzo wysokim potencjałem reprodukcyjnym. Typ siedliska przyrodniczego 3130 pokrywa od 10 do 90% całkowitej powierzchni obszaru w zależności od pory roku. Stwierdzono tu występowanie kilku rzadkich i chronionych gatunków roślin (namulnik brzegowy Limosella aquatica, mysiurek drobny Myosurus minimus, włosienicznik wodny Batrachium aquatile i włosienicznik skąpopręcikowy B. Trichophyllum). Według autorów Standardowego Formularza Danych konieczne jest przeprowadzenie inwentaryzacji faunistycznej obszaru.

Zagrożeniem dla obszaru może być zintensyfikowanie gospodarki stawowej lub inne zmiany w dotychczasowym zagospodarowaniu (np. zaniechanie regularnego spuszczania wody ze stawów). Również nawożenie okolicznych obszarów może zakłócić równowagę w siedlisku.

OZW BIERUTÓW PLH020065

OZW Bierutów PLH020065
Typ ostoi: B (wydzielony obszar mający znaczenie dla Wspólnoty, bez żadnych połączeń z innymi obszarami Natura 2000)
Powierzchnia wg SDF obszaru: 223,5 ha.
Suma powierzchni wydzieleń: obszar znajduje się poza gruntami w zarządzie nadleśnictwa

Obszar stanowi kompleks łąk wilgotnych i zalewowych oraz pastwisk po obu stronach rzeki Widawy, w rejonie Kijowic, Kruszowic i Paczkowa. Około 18% powierzchni obszaru stanowią grunty orne. Do występujących na tym terenie siedlisk zalicza się: niżowe i górskie świeże łąki użytkowane ekstensywnie, zmiennowilgotne łąki trzęślicowe oraz ziołorośla górskie i ziołorośla nadrzeczne. Obszar ma kluczowe znaczenie dla przetrwania czerwończyka fioletka Lycaena helle na Dolnym Śląsku. Obejmuje ostatnie stanowisko gatunku w tym województwie potwierdzone po 1995 roku. Stanowisko to może stanowić łącznik między rejonem występowania gatunku w województwie opolskim (Namysłów), a dawno nie potwierdzanymi stanowiskami koło Oleśnicy. Obszar chroni rzadki już na Nizinie Śląskiej zespół łąk wilgotnych z rdestem wężownikiem Polygonum bistorta – rośliną żywicielską gąsienic czerwończyka fioletka. Obszar jest zagrożony przez zmianę sposobu użytkowania (zaoranie pod uprawy kukurydzy lub wierzby), przez meliorację oraz zmiany w stosunkach wodnych w dolinie Widawy na skutek planowanej budowy zbiornika retencyjnego koło Dziadowej Kłody. Ze względu na sąsiedztwo miasta i wiosek, występuje też zagrożenie skażenia ściekami i nawozami, składowania odpadów oraz wypalania traw na wiosnę.

OZW KUMAKI DOBREJ PLH020078

OZW Kumaki Dobrej PLH020078
Typ ostoi: B (Wydzielony Projektowany Specjalny Obszary Ochrony, bez żadnych połączeń z innymi obszarami Natura 2000)
Powierzchnia wg SDF obszaru: 2094,0 ha
Suma powierzchni wydzieleń: 1043,85 ha

Obszar obejmuje dolinę rzeki Dobrej na dwóch odcinkach, charakteryzujących się najwyższym nagromadzeniem walorów przyrodniczych, pomiędzy Bartkowem i Dobrzeniem oraz pomiędzy Dąbrowicą a Pawłowicami. Rzeka na opisywanym odcinku płynie przez obszar Niziny Śląskiej przez niemal całkowicie płaski teren pokryty osadami czwartorzędowymi. Dolina rzeki jest uregulowana, lecz występują tu liczne obniżenia terenu ze stagnując wodą oraz stawy hodowlane, co stwarza doskonałe warunki bytowe płazów.

Obszar ma kluczowe znaczenie dla ochrony płazów w regionie dolnośląskim - występują tu bardzo bogate i wysokie liczebnie populacje kumaka nizinnego Bombina bombina oraz traszki grzebieniastej Triturus cristatus. Dużym walorem są również stare dęby ze stanowiskami pachnicy dębowej Osmoderma eremita i kozioroga dębosza Cerambyx cerdo. Siedliska przyrodnicze oraz inne gatunki zwierząt grają mniejszą rolę wśród przedmiotów ochrony obszaru; do najbardziej interesujących należy zaliczyć zachowane zmiennowilgotne łąki trzęślicowe.

Główne zagrożenia dla tego obszaru generowane są poprzez:

  • prowadzenie prac z zakresu ochrony przeciwpowodziowej nieuwzględniające charakterystyki ekologicznej i wymagań ochrony typu siedlisk występujących w obrębie międzywala;
  • prowadzenie prac leśnych w siedliskach leśnych, nieuwzględniające wymagań ochrony danego typu siedliska, zwłaszcza usuwanie starych, próchniejących drzew (obecnie zagrożenie nie dotyczy lasów w zarządzie nadleśnictwa Oleśnica Śląska przyp. Autora);
  • zaorywanie łąk i intensyfikacja gospodarki łąkarskiej;
  • zalesianie łąk i polan;
  • intensyfikacja gospodarki stawowej i niszczenie roślinności wodnej;
  • intensyfikacja rolnictwa;
  • funkcjonowanie rozległej piaskowni.

OZW LASY GRĘDZIŃSKIE PLH020081

OZW Lasy Grędzińskie PLH020081
Typ ostoi: B (wydzielony obszar mający znaczenie dla Wspólnoty, bez żadnych połączeń z innymi obszarami Natura 2000)
Powierzchnia wg SDF obszaru: 3087,5 ha
Suma powierzchni wydzieleń: 1240,33 ha

Obszar położony jest na Równinie Oleśnicko-Bierutowskiej, na terenie województwa dolnośląskiego, gmin Długołęka, Bierutów, Czernica, Jelcz-Laskowice, w obrębie doliny Widawy oraz terenów przylegających. Roślinność tego terenu jest zróżnicowana: występują tu grądy Galio-Carpinetum, łęgi nadrzeczne Ficario - Ulmetum oraz lasy aluwialne Fraxino -Alnetum. Nieleśną cześć szaty roślinnej tworzą między innymi fitocenozy ze związku Magnocaricion (Caricetum acutiformis, Caricetum gracilis, Phalaridetum arundinaceae), łąki wilgotne ze związku Calthion (Angelico-Cirsietum oleracei i Scirpetum silvatici) oraz łąki trzęślicowe (Selino-Molinietum) lub łąki świeże (Arrhentheretum elatioris, Alopecuretum pratensis).

Na terenie Lasów Grędzińskich nie stwierdzono gatunków roślin wymienionych w Załączniku II Dyrektywy Rady nr 92/43/EWG. Występują tu jednak liczne gatunki chronione jak: goryczka wąskolistna Gentiana pneumonanthe, nasięźrzał pospolity Ophioglossum vulgatum, podkolan biały Platanthera bifolia, wawrzynek wilczełyko Daphne mezereum i inne. Tereny położone w dolinie Widawy obfitują także w liczne mokradła z roślinnością szuwarową stanowiące cenne siedliska płazów i bezkręgowców z zał. II Dyrektywy. Na uwagę zasługują: szczególnie liczna populacja trzepli zielonej Ophiogomphus cecilia oraz jedno z czterech znanych obecnie z Dolnego Śląska stanowisk przeplatki aurinii Euphydryas aurinia; występują tu ponadto dwa gatunki modraszkowatych Lycaenidae, pachnica dębowa Osmoderma eremita i kozioróg dębosz Cerambyx cerdo. Fauna ssaków i płazów jest typowa dla niżowych dolin rzecznych Dolnego Śląska - występują tu traszka grzebieniasta Triturus cristatus, kumak nizinny Bombina bombina, wydra Lutra lutra i bóbr europejski Castor fiber.

Podstawowym zagrożeniem dla przyrody obszaru są przede wszystkim zmniejszanie powierzchni starodrzewi i wprowadzanie gatunków niezgodnie z siedliskiem. Niezwykle ważne są także potencjalne zmiany w obrębie koryta Widawy i ograniczenie jej wylewów (z uwagi na budowę zbiorników retencyjnych i stawów hodowlanych w górnym biegu rzeki na terenie województwa opolskiego). Regulacje samego koryta w obrębie obszaru są dopuszczalne tylko w minimalnym zakresie, związanym wyłącznie z zapewnieniem bezpieczeństwa przeciwpowodziowego, jednak w miarę możliwości należy stosować alternatywne środki ochrony przeciwpowodziowej. Niekorzystnym zjawiskiem występującym w obszarze Lasów Grędzińskich jest sukcesja wtórna oraz ekspansja neofitów, głównie nawłoci późnej Solidago gigantea.

OZW DOLINA OLEŚNICY I POTOKU BOGUSZYCKIEGO PLH020091

OZW Dolina Oleśnicy i Potoku Boguszyckiego PLH020091
Typ ostoi: B (wydzielony obszar mający znaczenie dla Wspólnoty, bez żadnych połączeń z innymi obszarami Natura 2000)
Powierzchnia wg SDF obszaru: 1118,8 ha
Suma powierzchni wydzieleń: 522,11 ha

 fot. J. Liszczyk

Obszar leży na północ od Oleśnicy, na Równinie Oleśnickiej będącej częścią Niziny Śląskiej. Jego kształt jest bardzo nieregularny, ponieważ obejmuje siedliska nad rzekami Oleśnicą oraz jej największym dopływem Potokiem Boguszyckim. Stanowi kompleks łąk kośnych wilgotnych i świeżych oraz szuwarów po obu stronach rzeki Oleśnicy i Potoku Boguszyckiego (źródło: SDF obszaru z 04.2009).

W obrębie OZW „Dolina Oleśnicy i Potoku Boguszyckiego" funkcjonują cztery użytki ekologiczne:

  • „Mokradła Boguszyckie"
  • „Olsy Spalickie"
  • „Olsy Sokołowickie"
  • „Las Boguszycki"

Jest on kluczowy dla przetrwania czerwończyka fioletka Lycaena helle na Dolnym Śląsku. Obejmuje jedno z dwóch stanowisk gatunku w tym województwie potwierdzone po 1995 roku oraz stanowisko stwierdzone w latach 80-tych XX w. Stanowiska te stanowią najbardziej na zachód wysuniętą wyspę zasięgu na Równinie Oleśnickiej. Obszar chroni rzadkie już na Nizinie Śląskiej zespoły ekstensywnych łąk wilgotnych (świeżych, kaczeńcowych i trzęślicowych) z rdestem wężownikiem Polygonum bistorta – rośliną żywicielską gąsienic czerwończyka fioletka. Dodatkowo wartość ostoi podwyższa obecność licznych populacji trzepli zielonej Ophiogomphus cecilia, pachnicy dębowej Osmoderma eremita, czerwończyka nieparka Lycaena dispar, kumaka nizinnego Bombina bombina, wydry Lutra lutra i bobra europejskiego Castor fiber. Cenne są również dobrze zachowane na terenie obszaru płaty priorytetowych łęgów olszowo-jesionowych stanowiących końcowe ogniwo sukcesji w dolinach Oleśnicy i Potoku Boguszyckiego.

Obszar jest zagrożony przez zmianę sposobu użytkowania (zaoranie pod uprawy kukurydzy lub wierzby), przez meliorację oraz zmiany w stosunkach wodnych w dolinie Oleśnicy wskutek budowy stawów prywatnych oraz obwodnicy drogowej miasta Oleśnica, a w przyszłości projektowanego zbiornika retencyjnego na rzece Oleśnicy. Ze względu na sąsiedztwo miasta i wiosek, występuje zagrożenie skażenia ściekami i nawozami, składowania odpadów, jak też wypalania traw na wiosnę. Istotnym problemem jest zaniechanie użytkowania i zarastanie łąk przez olszę czarną Alnus glutinosa, wierzby Salix, trzcinę Phragmites, nawłoć późną Solidago gigantea, sadźca konopiastego Eupatorium cannabinum, wiązówkę błotną Filipendula ulmaria i ostrożenia polnego Cirsium arvense. Zwiększa się również presja miejscowej ludności poprzez zabudowę i ruch weekendowy.

OZW LEŚNE STAWKI KOŁO GOSZCZA PLH020101

OZW Leśne stawki koło Goszcza PLH020101
Typ ostoi: B (wydzielony obszar mający znaczenie dla Wspólnoty, bez żadnych połączeń z innymi obszarami Natura 2000)
Powierzchnia wg SDF obszaru: 111,9 ha
Suma powierzchni wydzieleń: 144,81 ha

Obszar zlokalizowany jest w dolinie potoku, na którym założono kilka stawów rybnych. Obejmuje on również piaszczyste skarpy tworzące brzegi doliny strumienia, porośnięte głównie przez drzewostany sosnowe.

W obrębie OZW Leśne stawki koło Goszcza funkcjonuje użytek ekologiczny „Leśne Stawki koło Goszcza".

fot. M. Zieliński

Obszar jest podstawowym obecnie miejscem reintrodukcji żółwia błotnego Emys orbicularis na Dolnym Śląsku. Stanowi także istotne uzupełnienie luki w rozmieszczeniu czerwończyka nieparka Lycaena dispar w sieci Natura 2000 pomiędzy doliną Baryczy od północy a ostojami w okolicach Oleśnicy od południa. Bezpośrednim zagrożeniem może być tępienie żółwi przez użytkowników stawów rybnych oraz regulacja i utwardzanie koryta potoku.

OSO DOLINA BARYCZY PLB020001

OSO Dolina Baryczy PLB020001
Typ ostoi: J (obszar specjalnej ochrony ptaków, częściowo przecinający się z obszarem mającym znaczenie dla Wspólnoty)
Powierzchnia wg SDF obszaru: 55516,8 ha
Suma powierzchni wydzieleń: 920,09 ha

Obszar obejmuje dolinę Baryczy pomiędzy Żmigrodem a okolicami Przygodzic. Występuje tu pięć dużych i pięć małych kompleksów stawów rybnych wraz z otaczającymi łąkami, gruntami ornymi, mokradłami i lasami. W związku z prowadzoną hodowlą ryb, w sąsiedztwie odstrzeliwane są ptaki rybożerne (czaple, kormorany). Obszar znajduje się w granicach Parku Krajobrazowego Dolina Baryczy i pokrywa się z projektowanym Specjalnym Obszarem Ochrony Siedlisk Ostoja nad Baryczą PLH020041. Występuje tu co najmniej 20 gatunków ptaków z Załącznika I Dyrektywy Ptasiej, 8 gatunków z Polskiej Czerwonej Księgi. W okresie lęgowym obszar zasiedla co najmniej 1% populacji krajowej następujących gatunków ptaków: bączek Ixobrychus minutus, bąk Botaurus stellaris, bielik Haliaeetus albicilla, błotniak stawowy Circus aeruginosus, bocian czarny Ciconia nigra, kania czarna Milvus migrans, łabędź krzykliwy Cygnus cygnus, podgorzałka Aythya nyroca, rybitwa czarna Chlidonias niger, rybitwa rzeczna Sterna hirundo, zielonka Porzana parva, zimorodek Alcedo atthis, perkoz dwuczuby Podiceps cristatus, perkoz rdzawoszyi Podiceps grisegena, łabędź niemy Cygnus olor, gęgawa Anser anser, cyranka Anas querquedula, czernica Aythya fuligula, krakwa Anas strepera, pustułka Falco tinnunculus, łyska Fulica atra, wodnik Rallus aquaticus, rycyk Limosa limosa, brzegówka Riparia riparia, brzęczka Locustella luscinioides. W okresie wędrówek występuje tu co najmniej 1% populacji szlaku wędrówkowego następujących gatunków ptaków: żuraw Grus grus, gęś zbożowa Anser fabalis (>4%). Ponadto spotykane są stada gęgawy Anser anser do 1300 osobników i mieszane stada gęsi w ilości do 33000 osobników. W okresie zimy występuje tu co najmniej 1% populacji szlaku wędrówkowego następujących gatunków ptaków: gęś zbożowa Anser fabalis, mieszane stada gęsi do 20000 osobników; łabędź krzykliwy Cygnus cygnus zimuje do 150 osobników; ptaki wodno-błotne występują w koncentracjach powyżej 20000 osobników.

Podstawowym zagrożeniem dla ptaków jest zarówno zaniechanie, jak i intensyfikacja gospodarki stawowej, a w partiach zajętych przez użytki zielone - zaniechanie użytkowania pastwiskowo-łąkarskiego.